Ervaringen
Ik ben altijd gek op Martinitoren geweest
…een stukje tekst op de rouwkaart van Douwe
Douwe woont vanaf zijn achtste levensjaar in de zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Zo ging dat destijds… Hij woont daar tot hij op 64-jarige leeftijd overlijdt. Zijn ouders, broer en zus zijn al jaren eerder gestorven. Zijn enige familie is een verre neef die hem een keer per jaar met Kerst een bezoekje brengt. Vrijwilligster Ada maakt regelmatig leuke uitstapjes met Douwe. Hij beschouwt zijn medebewoners en begeleiders een beetje als zijn familie.
Tot vlak voor zijn dood werkt Douwe in het restaurant van de zorginstelling. Met zijn brommertje maakt hij dagelijks ritjes, waarbij hij al toeterend vertrekt en weer terugkomt. Naast dat hij een fanatiek Ajaxsupporter is, houdt hij van auto’s en tractoren. Zijn appartement staat er vol mee. Elke twee weken gaat hij met de trein naar Groningen om de Martinitoren te bezoeken. Hij is bekend bij alle gidsen en hij kent de tekst van de rondleidingen uit zijn hoofd.
Zijn begeleiders hebben samen met Douwe gesproken over zijn uitvaartwensen en deze in een schriftje opgeschreven. Douwe wenst bij zijn ouders in Groningen begraven te worden. Verder wil hij op de dag van de uitvaart met een koets en paarden naar de kerk op het terrein van de zorginstelling gebracht worden.
Douwe overlijdt in een koude nacht in januari. Samen met een begeleider verzorgen we zijn lichaam en leggen hem in zijn eigen appartement op bed onder zijn Ajax-deken. Op zijn rouwkaart wordt een afbeelding geplaatst van een door Douwe gemaakte tekening van de Martinitoren. De dagen die volgen komen zijn huisgenoten afscheid van hem nemen. Naast verdriet is er bij hen ook de realiteit en wordt hardop afgevraagd wie van hen de Ajax-spullen, de auto’s en tractoren mogen hebben…
Op de dag van de uitvaart brengt de zwarte koets met vier Friese paarden Douwe naar de kerk. Over het terrein van de zorginstelling maakt de koets een rondrit langs de voor Douwe bekende gebouwen. De kou trotserend volgen zijn medebewoners en begeleiders de koets lopend, in rolstoel of op de fiets. Tijdens de dienst vertellen zijn begeleiders over zijn leven en wordt zijn kist te midden van zijn medebewoners gesloten. Na afloop van de dienst eten ze in het restaurant zijn favoriete broodje kroket. Daarna brengt de uitvaartbus Douwe, vergezeld door zijn medebewoners en begeleiders, naar Groningen waar we nog eenmaal met hem langs de Martinitoren rijden…